آسیب کمر نسرین نصرتی در «پایتخت»: بازی با کمربند آهنی!

به گزارش اقتصاد ایران، نسرین نصرتی در تازه‌ترین مصاحبه خود درباره یکی از چالش‌های بزرگش در سریال «پایتخت» گفت: «در یکی از سکانس‌های این سریال، نسرین نصرتی دچار آسیب جدی در مهره کمر شد. این موضوع باعث شد که من مجبور شوم با کمربند آهنی بازی کنم تا بتوانم حرکت کنم و سکانس‌ها را ضبط کنم.» نسرین نصرتی ادامه داد: «این تجربه برایم بسیار سخت و دردناک بود، اما علاقه به حرفه‌ام و تیم تولید باعث شد که از همه دردها عبور کنم و نقش خود را به بهترین نحو ایفا کنم. به هر حال، همیشه به یاد داشته باشیم که بازیگری گاهی با فداکاری‌های جسمی همراه است.
به نوعی شبیه خود فهیمه؟

روح من در فهیمه دمیده شده. باید حتما چیزی در من باشد که به کاراکتر ورود کند. بله من همان قدر که در شرایط خاص قوی هستم، روحیه ای حساس دارم. بیشترین چیزی که من را متاثر می کند، کودک است و آسیب هایی که متوجه آن ها است. این ربطی به مادر شدنم ندارد و همیشه این طور بوده ام.
پایتخت۵ پروداکشن گسترده تری دارد و طبعا کار شما هم سخت تر بوده. درست است؟

بله ولی برای من آسیب دیدگی هم پیش آمد و سختی ها دوچندان شد. توی سکانس بالون یکی از مهره های کمرم آسیب دید و بعد از آن مجبور شدم با کمربند آهنی بازی کنم. خب، خیلی مانع راه رفتن و بعضی حرکات و حتی نشستن می شد و تمرکزم را می گرفت.
با این حال کیفیت بازی تان حفظ شده بود.

از این بابت خیلی خوشحالم. برای این که خیلی تلاش کردم. و البته باید تشکر کنم از همه عوامل سریال که بی نهایت به من لطف داشتند و کمک کردند تا بتوانم کارم را انجام بدهم. بی اغراق می گویم، بدون کمک آن ها اصلا ادامه بازی برایم امکان پذیر نبود. از گروه کارگردانی تا همه همکاران، مراعات شرایط جسمانی من را کردند. خوشحالم که این مصدومیت به کار لطمه نزده. از یک جایی به بعد خیلی غصه خوردم چون دوست داشتم بهتر از این می بودم و این نقص جسمی سراغم آمد. با این حال بعد از یک روز ما دوباره شروع کردیم چون جای توقف نبود؛ زمان نداشتیم و اصلا در شهر دیگری بودیم.
چرا خبر مصدومیت تان را رسانه ای نکردید؟

هیچ موقع آن را مطرح نکردم چون اولا از حواشی به دور هستم. و دوم این که دوست نداشتم خودم را در شرایط غیرعادی جلوه بدهم، بلکه دوست داشتم همه چیز روی روال عادی پیش برود و این مصدومیت مانعی برای خودم و همکاران نشود.
برخی می گویند چون پایتخت شکل گرفته بازی در آن سخت نیست. این گونه است واقعا؟

پایتخت مثل تئاتر است. ما بازیگران تئاتری برای این که یک نقش را بازی کنیم ممکن است دو ماه تمرین داشته باشیم. پایتخت نوعی آمادگی را از قبل به ما داده ولی به هیچ عنوان این گونه نیست که خیال مان راحت باشد. من برای لحظه لحظه فکر کردم تا طوری بازی کنم که به شخصیت فهیمه بیاید. خیلی روی دیالوگ هایم تمرکز می کنم چون لهجه است و باید تمام تلاش را به کار گرفت تا نارضایتی ها به حداقل برسد.

هنوز برخی باورشان نمی شود شما اهل مازندان نیستید.
درست است؛ بعضی ها می گویند دروغ می گویی. البته باعث افتخارم می بود که مازندرانی باشم ولی متولد تهران و اصالتا لاهیجانی هستم. حتما هم می دانید که این دو لهجه هیچ ربطی به هم ندارند. من لهجه مازندرانی را اول از آقای تنابنده و بعد اطراف یاد گرفتم.

با این که پیش از پایتخت کلی سریال بازی کرده بودید، با این سریال مشهور شدید. چرا بعد از آن کارتان پررنگ نشد. پیشنهادها کم است؟

چرا ولی من خیلی کم کار می کنم. باید حتما آن را دوست داشته باشم. ضمن این که کارگردان ها بازیگری را انتخاب می کنند که مناسب آن کاراکتر باشد. من خوشحالم از این که هر جا به کار دعوت شدم، حس کردم به آن می خورم.