خلاقیت خارق العاده معماران شهر ونیز برای مهار آب+فیلم

به گزارش اقتصاد ایران، مردم شهر ونیز برای حل مشکل شوری آب، دست به یه اقدام خلاقانه زدن. اون‌ها شروع کردن به حفر مناطق بزرگی زیر سطح شهر و این حفره‌ها رو با یه لایه ضخیم از خاک رس ضدآب پوشوندن تا آب شور دریا به داخل این فضاها نفوذ نکنه. این لایه‌ی رس نه تنها به عنوان یه سد عمل می‌کرد، بلکه جلوی هر گونه نشتی رو هم می‌گرفت.

بعد از این، اونا فضای خالی ایجاد شده رو با شن و سنگ پر کردن. این مواد، نقش یه سیستم طبیعی فیلتراسیون رو داشتن و باعث می‌شدن که آب بارون که به این مناطق وارد می‌شه، از میان لایه‌های ماسه و سنگ عبور کنه و پاک بشه. این کار باعث می‌شد که آب قبل از رسیدن به چاه‌ها تا حد زیادی تمیز بشه.

سطح زمین رو هم با کاشی‌هایی بازسازی کردن که به طور هوشمندانه‌ای #طراحی شده بودن تا آب بارون رو به گوشه‌های میدون‌ها هدایت کنن. آب بارون از اینجا به حوضچه‌هایی می‌ریخت که به دقت طراحی شده بودن تا آب رو جمع کنن. این حوضچه‌ها، به عنوان اولین مرحله‌ی جمع‌آوری و فیلتر کردن آب عمل می‌کردن و آب رو به تدریج به سمت لایه‌های زیرین شن و سنگ هدایت می‌کردن.

وقتی آب به طور کامل از میان لایه‌های مختلف عبور می‌کرد، به چاه اصلی‌ای که در مرکز میدون بود، می‌رسید. این چاه‌ها به عنوان منبع اصلی آب شیرین برای شهر عمل می‌کردن. ولی اینجا ماجرا تموم نمی‌شد. برای اینکه میزان آب جمع‌آوری شده بیشتر بشه، سقف‌های ساختمان ‌های اطراف میدون‌ها رو هم با ناودون‌هایی مجهز کردن که آب بارون رو به میدون‌ها هدایت می‌کردن. این ناودون‌ها باعث می‌شدن که حتی آب بارونی که روی ساختمون‌ها می‌بارید، هدر نره و به سیستم چاه‌ها بپیونده.

در نتیجه، ونیز به یک قیف بزرگ تبدیل شد که به طور مداوم آب بارون رو از سراسر شهر جمع می‌کرد و به چاه‌های متعدد هدایت می‌کرد. این سیستم پیچیده تونست بیش از ۶۰۰ چاه رو در سراسر شهر پر کنه و برای چندین قرن، آب شیرین ونیز رو تامین کنه. این شاهکار مهندسی، یکی از دلایل اصلی بقای ونیز در طول تاریخ بود و به

 نظر شما چیه؟ از این خلاقیت معماری و ارتباطش با طبیعت لذت بردید؟