روایت داریا از تجاوز جنسی به زنان اوکراینی

چند سرباز روسیه که مست و مسلح بودند به خانه‌ای زایمنکو در آن سکونت داشت یورش بردند و گفتند که او را باید برای بازجویی همراه خود ببرند.

هنگامی‌که ارتش روسیه به سمت کی‌یف در حال پیشروی بودند و اولین انفجارها در حومه این شهر شنیده شد، داریا زایمنکو به روستای محل سکونت والدینش در نزدیکی پایتخت اوکراین پناه برد.

روس‌ها به زودی کنترل این روستا را به دست گرفتند. یک روز، چند سرباز روسیه که مست و مسلح بودند به خانه‌ای زایمنکو در آن سکونت داشت یورش بردند و گفتند که او را باید برای بازجویی همراه خود ببرند.

آنچه بعداً برای این زن جوان اوکراینی رخ داد، بخشی از کارزاری است که تمرکز خود را بر تجاوز سیستماتیک نیروهای نظامی روسیه به زنان اوکراینی قرار داده است.

این زن نقاش اوکراینی یکی از بازماندگانی است که بر ترس و شرم خود غلبه کرده و از وحشت‌هایی که او و بی‌شمار زنان اوکراینی دیگر متحمل شده‌اند، سخن گفته است.

هنگامی‌که ارتش روسیه به سمت کی‌یف در حال پیشروی بودند و اولین انفجارها در حومه این شهر شنیده شد، داریا زایمنکو به روستای محل سکونت والدینش در نزدیکی پایتخت اوکراین پناه برد.

روس‌ها به زودی کنترل این روستا را به دست گرفتند. یک روز، چند سرباز روسیه که مست و مسلح بودند به خانه‌ای زایمنکو در آن سکونت داشت یورش بردند و گفتند که او را باید برای بازجویی همراه خود ببرند.

آنچه بعداً برای این زن جوان اوکراینی رخ داد، بخشی از کارزاری است که تمرکز خود را بر تجاوز سیستماتیک نیروهای نظامی روسیه به زنان اوکراینی قرار داده است.

این زن نقاش اوکراینی یکی از بازماندگانی است که بر ترس و شرم خود غلبه کرده و از وحشت‌هایی که او و بی‌شمار زنان اوکراینی دیگر متحمل شده‌اند، سخن گفته است.

در ۲۸ مارس ۲۰۲۲، سربازان روس زایمنکو را به خانه‌ای متروکه بردند و به او گفتند که لباس‌هایش را دربیاورد. این زن ۳۳ ساله با چشمان آبی نافذ، گفت: «فهمیدم که این بازجویی نخواهد بود. این ماجرا دو ساعت طول کشید.»

روز بعد، سربازان برگشتند و دوباره به او تجاوز کردند. کمی بعد، نیروهای اوکراینی کنترل روستای محل سکونت او را بار دیگر به دست گرفتند.

هزاران قربانی
مقام‌های کی‌یف از ثبت بیش از ۳۰۰ مورد تجاوز جنسی به زنان این کشور توسط نیروهای نظامی روسیه در جنگی از فوریه ۲۰۲۲ آغاز شده است، خبر داده‌اند.

الکساندرا ماتویچوک، رئیس مرکز آزادی‌های مدنی اوکراین که در سال ۲۰۲۲ برنده جایزه صلح نوبل شد، گفت که ابعاد واقعی خشونت‌های جنسی سربازان روسیه غیرقابل تصور است.

تخمین زده می‌شود که تعداد زنانی که مورد تجاوز سربازان روسیه قرار گرفته باشند به هزاران نفر برسد، زیرا بسیاری از قربانیان به دلیل نگرانی از عواقب آن تمایلی برای بازگو کردن آن ندارند.

زایمنکو با دردناک توصیف کردن سخن گفتن از حادثه‌ای که برای او رخ داده است، گفت امروز احساس می‌کند لازم است درباره آن چیزی که پشت سر گذاشته‌ است، توضیح دهد، زیرا روسیه هر روز مرتکب تجاوز جنسی در اوکراین می‌شود.

در سال ۲۰۲۳، زایمِنکو به نهادی پیوست که قربانیان تجاوز جنسی در جنگ اوکراین را در بر می‌گیرد.

او گفت بسیار مهم است که به نمایندگی از زنانی که نمی‌توانند شهادت دهند، صحبت کرد زیرا آن‌ها یا در سرزمین‌های اوکراینی اشغال شده توسط ارتش روسیه زندگی می‌کنند یا از بدنامی می‌ترسند.

این زن جوان اوکراینی گفت که می‌خواهد با از بین بردن این تابو، از انگ زدن به قربانیان تجاوز جنسی جلوگیری کند.

روسیه ادعاهای کی‌یف و کشورهای غرب درباره ارتکاب جنایات جنگی در جنگ اوکراین را رد می‌کند.

آلیسا کووالنکو، مستندساز اوکراینی بر این نظر است که حدود ۸۰ درصد زنانی که قربانی خشونت جنسی می‌شوند، سکوت می‌کنند.

کووالنکو که یک پسر دارد، اکنون در حال تکمیل آخرین فیلمش است که به زنانی می‌پردازد که در طول جنگ اوکراین مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.

این کارگردان ۳۶ ساله اوکراینی پس از آنکه روسیه شبه جزیره کریمه را به ضمیمه خاک خود کرد، هنگامی‌که در حال ساخت فیلمش در دونتسک اوکراین بود، مورد آزار جنسی قرار گرفت.

او در ۱۵ مه ۲۰۱۴ هنگامی‌که قصد خروج از این منطقه را داشت، بازداشت شد. یک نظامی روسیه پس از آنکه این مستندساز را به آپارتمانی در شهر اشغالی کراماتورسک برد، به او تجاوز کرد.

او در پاسخ به این پرسش که آیا خانواده‌اش از این واقعه اطلاع دارند یا خیر، گریه کرد. به تازگی او این قدرت را پیدا کرده است که جریان این تجاوز را به آن‌ها بگوید.

بنا به گزارش یک نهاد اوکراینی که با هدف حمایت از زنان و خانواده‌های آسیب‌دیده تاسیس شده است، این روزها زنان اوکراینی بیشتری تمایل دارند از خشونت‌های جنسی رخ داده صحبت گفتند، زیرا جنگ اوکراین همچنان ادامه دارد.

ایرینا داوقن، بنیانگذار «اس‌ئی‌ام‌ای» که خود اهل دونتسک است گفت پس از آنکه به حمایت از ارتش اوکراین شد، مورد آزار جنسی قرار گرفت.

زایمنکو گفت که او ابتدا تصمیم گرفته بود که این تجربه «وحشتناک» را فراموش کند اما مدام از اضطراب ناشی از آن در رنج بوده است.

کووالنکو هم با بیان اینکه هنوز کابوس می‌بیند، گفت که شما نمی‌توانید پس از تجربه‌ای مانند آنچه که برای او رخ داده است بهبود پیدا کنید.

تلاش برای عدالت

 

نماینده ویژه سازمان ملل در امور خشونت جنسی در درگیری ها، پرامیلا پتن، علنا ​​روسیه را به ارتکاب جنایات جنگی با استفاده از تجاوز جنسی و سایر اشکال تجاوز جنسی به عنوان بخشی از استراتژی نظامی خود متهم کرده است.

دادستانی کل اوکراین تقریباً ۳۰۰ مورد خشونت جنسی علیه اوکراینی ها توسط نیروهای روسی را از آغاز تهاجم گسترده در فوریه ۲۰۲۲ ثبت کرده است که اکثریت آنها در همان مناطقی هستند که داریا و مارینا هدف قرار گرفتند. دو پرسنل نظامی روسیه به طور غیابی محکوم شده اند و ۴۲ سرباز دیگر نیز متهم شده اند.

وین جرداش، وکیل بریتانیایی که به دادستان های اوکراینی در تحقیقات جنایات نیروهای تحت رهبری روسیه کمک می کند، گفت که تعداد موارد خشونت جنسی ثبت شده توسط مقامات اوکراینی می تواند نوک کوه یخ باشد.

او گفت: «با توجه به آنچه می‌توانیم درباره رفتار روسیه ببینیم و اجمالی که در تحقیقات می‌بینیم، اگر درباره هزاران مورد صحبت نکنیم، تعجب می‌کنم».

آنا سوسونسکا، که سرپرست بخش دادستانی کل است که بر تحقیقات جنایات جنسی مرتکب شده در طول جنگ و همچنین در مستند کیف ایندیپندنت حضور دارد، گفت که پیشرفت در پیگیری عدالت در چنین مواردی نه تنها توسط خود جنگ مختل شده است. اما با انگی که در مورد تجاوز جنسی در اوکراین وجود دارد.

این موضوعی است که در داستان خود مارینا جریان دارد. او توضیح می دهد که چگونه نمی خواست تجاوز خود را گزارش کند و این مادرش بود که به پلیس اوکراین گفت. “به این فکر کردم که سکوت کنم و فقط آن را فراموش کنم.  مادرم نمی توانست در آرامش زندگی کند.

از آنجایی که پلیس تاکنون نتوانسته مهاجم او را شناسایی کند، خبرنگاران روزنامه کی‌یف ایندیپندنت شواهد خود را جمع آوری کردند.

آنها سرنخ هایی را از یادآوری مارینا از نام کوچک سرباز و علامت تماس “Synii” (که به نظر می رسد مانند کلمات روسی و اوکراینی برای “آبی”)، مصاحبه با روستاییان و پرسنل نظامی، و ارجاعاتی در رسانه های اجتماعی جمع آوری کردند تا نمایه ای از این سرباز ایجاد کنند. مردی که گفته می شود به مارینا، یک شهروند اوکراینی اهل منطقه دونتسک تجاوز کرده است که چندین بار محکومیت جنایی دارد، هیچ کدام به دلیل تجاوز جنسی.

شواهد حاکی از آن است که این مرد – که در اینجا با حروف اول او، ام اس شناسایی شده است – یکی از اعضای هنگ ۱۰۹ نیروهای شبه نظامی از بخش تحت کنترل روسیه در منطقه دونتسک بود. این هنگ هفته های اولیه پس از تهاجم تمام عیار را در سراسر بخش شمالی منطقه خرسون، از جمله روستای کراسنیوکا مارینا، مستقر کرد.

داریا گفت سربازی که به او تجاوز کرده نام خود را به او داده است. خبرنگاران تأیید کردند که دادستان‌های اوکراین در حال پیگیری پرونده‌های جنایات جنگی دیگر علیه سربازی به همین نام هستند که حروف اول آن ND است: یکی برای قتل یک روستایی، یکی برای سرقت خودرو، و دو مورد دیگر که توسط خانواده داریا ارائه شده است. ، به دلیل سرقت ماشین پدر داریا و اعدام ساختگی خانواده. این سرباز در آوریل ۲۰۲۳ توسط دادستانی منطقه ای کیف به طور رسمی متهم به این جنایات شد.

داریا گفت که تجاوز جنسی جزو اتهامات نیست زیرا می‌ترسید که اگر پدرش را در اوکراین دنبال کند، جزییات اتفاقاتی که برای او افتاده است، افشا کند. او به خبرنگاران گفت که در عوض در مورد این حمله به بازرسان خارج از اوکراین شهادت داده است.

اسناد رسمی ارائه شده توسط سرویس امنیتی اوکراین هنگام آغاز تحقیقات نشان می دهد که ND در تیپ تفنگ موتوری ۳۷ گارد جداگانه خدمت می کرد. تیپ ۳۷ که پایگاه اصلی آن در جمهوری بوریاتیا در شرق دور روسیه است، در روزهای اولیه جنگ، حمله زمینی به منطقه کیف را رهبری کرد. از ۴۲ اتهام خشونت جنسی توسط دادستان اوکراینی علیه نیروهای روسی، ۱۰ مورد مربوط به سربازان این تیپ است.

(دومین یگان خاور دور، تیپ تفنگ موتوری ۶۴ گارد جداگانه، به دلیل قتل عام غیرنظامیان در بوچا، همچنین در منطقه کیف، در همان دوره زمانی به جنایات جنگی متهم شده است. روسیه به دلیل استفاده نامتناسب از آن مورد انتقاد قرار گرفته است. سربازان از گروه‌های قومی اقلیت و جوامع محروم از جمله به اصطلاح «هنگ‌های ذخیره بسیج» از بخش‌های تحت کنترل روسیه از مناطق دونتسک و لوهانسک، که عمدتاً از مردانی گرفته شده‌اند که نظارت نظامی کمی داشتند یا هیچ نظارتی نداشتند.)

گزارشگران دریافتند که ND همچنان به انتشار تصاویری از خود در یونیفرم در رسانه های اجتماعی ادامه می دهد. او که مستقیماً با او تماس گرفت، از پاسخ به سؤالات خبرنگاران در مورد اتهامات وارده به او و اتهام تجاوز جنسی خودداری کرد.

از فوریه، فرمانده تیپ ۳۷، سرهنگ یوری مدودف باقی ماند، که گزارش شد نشان شجاعت، یکی از بالاترین جوایز دولتی روسیه، را در اوت ۲۰۲۲ دریافت کرد و از آن زمان با پوشیدن این مدال فیلمبرداری شده است. بر اساس قوانین بین المللی، فرماندهان نظامی را می توان به دلیل جنایات جنگی که توسط زیردستانشان مرتکب شده اند، تحت تعقیب قرار داد، یک اصل قانونی که به عنوان مسئولیت فرماندهی شناخته می شود.

در مورد ام اس، خبرنگاران مشخص کردند که هنگ ۱۰۹ احتمالاً تحت کنترل تیپ حمله هوایی ۱۱ گارد، یک واحد روسی است که فرمانده وقت آن، سرهنگ دنیس شیشوف، در تصرف جنوب اوکراین شرکت داشت. شیشوف جایزه قهرمان روسیه، بالاترین عنوان افتخاری روسیه را در سال ۲۰۲۲ دریافت کرد.

هیچ نشانه ای وجود ندارد که مدودف، شیشوف یا هر یک از فرماندهان روسی به دلیل رفتار زیردستان مظنون به تجاوز جنسی و سایر جنایات خشونت آمیز در حین خدمت در اوکراین، مسئول شناخته شوند.

کمیته تحقیقات روسیه به درخواست OCCRP برای اظهار نظر پاسخ نداد.

روسیه ادعاهای مربوط به خشونت جنسی سیستماتیک در جریان جنگ اوکراین را رد کرده است. در ماه آوریل، واسیلی نبنزیا، نماینده دائم روسیه در سازمان ملل، پتن سازمان ملل را به “دروغ های آشکار و دستکاری” در گزارش خود درباره خشونت جنسی در اوکراین متهم کرد. او گفت: «روسیه خشونت جنسی را به هر شکلی محکوم می کند.

“من باید برای او زندگی کنم”

 

روانشناس پوتسلویوا می گوید که او از بازماندگان در طول فرآیند شهادت در مورد خشونت جنسی که متحمل شده اند حمایت می کند، آنها را در طول مصاحبه با دادستان یا پلیس همراهی می کند و سپس آنها را آرام می کند. (مارینا و داریا جزو بازماندگانی نیستند که او با آنها کار کرده است.)

من به آنها توضیح می دهم که چرا مهم است که واقعاً به مجریان قانون مراجعه کنند. من توضیح می دهم که هر جنایت ثبت شده یک گام بیشتر به سوی یک دادگاه کیفری بین المللی است و رهبران آن کشور به خاطر هر کاری که انجام داده اند پاسخگو خواهند بود.»

جورداش، وکیل بریتانیایی گفت که عدالت در دادگاه ها زمان بر است. او گفت: «اوکراین اکثر مظنونان را در بازداشت ندارد و به احتمال زیاد در آینده نزدیک این مظنونان را در بازداشت نخواهند داشت. پرونده‌هایی که سوسونسکا و سایر دادستان‌ها به سختی در حال ایجاد آن هستند، احتمالاً برای محاکمه‌های غیابی مورد استفاده قرار می‌گیرند، که جورداش گفت که می‌تواند به هدف «تشکیل بستر حقیقت» در مورد جنایات ارتش روسیه عمل کند.

در همین حال، اوکراین اخیراً اعلام کرد که اولین پرداخت غرامت خود را برای ۵۰۰ بازمانده تجاوز در زمان جنگ آغاز خواهد کرد، اقدامی که بانوی اول این کشور، اولنا زلنسکا، آن را “گامی مهم در جهت بازگرداندن عدالت” خواند.

داریا، که از هاورونشچینا گریخت و یک سال را در امنیت نسبی اوژهرود در مرز غربی اوکراین گذراند، می‌گوید که مشاوره روان‌شناختی رایگان در اختیار قربانیان خشونت جنسی به او کمک کرده است تا “تروما” را به قدرت تبدیل کند.

او و دوست پسرش یک زوج باقی می مانند و امیدوار است از آثار هنری و تجربیات خود برای کمک به سایر اوکراینی هایی که از حملات وحشیانه جان سالم به در برده اند استفاده کند.

او گفت: “من به تدریج سعی می کنم این اطلاعات را منتشر کنم تا نشان دهم که این جنایات وجود دارند.” “من می خواهم فعال تر و با اعتماد به نفس تر باشم. البته کار آسانی نیست. صحبت علنی در مورد آن یا اصلاً صحبت کردن در مورد آن آسان نیست.»

منبع: https://www.occrp.org/

نوشته های مشابه

1 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا