سفر رسمی صدام حسین به تهران در سال ۱۳۵۴

به گزارش اقتصاد ایران، شخصیت صدام حسین تاثیر عمده ای بر زمینه سازی جنگ داشت؛ زیرا صدام شخصیتی جاه طلب، قدرت طلب و ماجراجو بود. انگیزه اصلی صدام حسین جبران تحقیری بود که شخصا در امضای قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر متحمل شده بود. در سال ۱۳۵۴-۱۹۷۵ به دنبال مشکلاتی که جنگ با کردها برای دولت عراق فراهم کرده بود و حمایت ایران از کردهای عراق، صدام حسین تحت فشارهای داخلی و بین الملی به امضای قرار داد مزبور موافقت کرد و در توافقی تاریخی مشروح بر قرارداد الجزایر حق مالکیت ایران بر اروندرود آنگونه که شاه میخواست از سوی دولت عراق پذیرفته شد
وی همواره احساس می کرد در این جریان تحقیر شده و منتظر فرصتی بود که بتواند این احساس حقارت را جبران نماید؛ از این روی سه روز قبل از آغاز جنگ به صورت یک طرفه این قرار داد را باطل اعلام کرد.
صدام حسین برای رسیدن به اهداف خود قصد داشت با استفاده از سقوط شاه، که به عنوان ژاندارم منطقه انتخاب شده بود، بتواند با پیروزی بر ایران خلا سقوط شاه را پر نموده و نقش ژاندارم منطقه را بازی کند.